Rotterdam 8 oktober 2015.
Vandaag werd via Frans Vreugdenhil het droevige bericht vernomen dat John Schell vanmorgen is overleden. John was opgenomen in het Havenziekenhuis en heeft tot het laatst nog bezoek gehad van diverse mensen van onze club. Met het heengaan van John verliezen we een markant lid. John was ongeveer 40 jaar lid van onze vereniging. We zullen later uitgebreider stilstaan bij zijn overlijden. We wensen Jannie en familie veel sterkte bij dit grote verlies.
8 gedachten over “John Schell overleden”
Reacties zijn gesloten.
Triest! Condoleances naar zijn familie en de Pathena Rotterdam leden. Hij kon vanuit het niets en zelfs uit mindere stellingen beslissende zetten spelen, vooral in (zijn) tijdnood. Nog geen jaar geleden won hij van een speler uit mijn achttal in de RSB en enkele jaren daarvoor ook. De in mijn ogen positieve verhuizing naar Dylanz heeft hij tenminste nog meegemaakt. Gedurende de open toernooien hebben we elkaar meermalen gesproken.
Grappig is dat ik lang voordat ik hem kende van SV Rotterdam, ik bij hem thuis geweest ben, nadat het café sloot. In Crooswijk was een apart Café, “Het Schuttertje”, waar ik hem ontmoette ergens begin jaren tachtig. Ik was daar regelmatig met een vriendin en we hebben John en Jannie toen thuisgebracht met de Kever, waarna nog wat versnaperingen volgden bij hen boven…
Ik heb uiteraard tegen hem geschaakt, waarbij ik natuurlijk steevast verloor.
Ook toen al had hij zijn speciale manier van praten. Ik moest denken aan Schiedam.
Als geboren en getogen Schiedammer had ik ook wel eens echte oude Schiedammers horen praten, dat ging net zo, hortend en stotend.
Later bij SV Rotterdam was er een soort band tussen ons, ik probeerde hem te strikken om wat in het clubblad te schrijven, want dat vermaledijde derde team deed toch interessante dingen! Dat lukte nooit, maar we zaten toch vaak aan de bar te kletsen.
Over onze neiging tot spiritualia waar hij een speciale theorie over had of over zijn vrouw Jannie en het antiquariaat in Delfshaven want in die tijd was ik nog bij antiquariaat Peter Sey.
Ook vertelde hij regelmatig over Hennie Maliangkay, die leed aan de ziekte van Alzheimer. Die lag hem na aan het hart, hij bezocht hem vaak en hij probeerde diens laatste jaren wat op te fleuren op zijn eigen wijze.
Een kleurrijk man is heengegaan.
En ik zou liegen als ik zou beweren daar niet treurig om te zijn…
John, altijd even positief.. een week geleden in het havenziekenhuis zei je nog: ik knok me wel terug. Helaas
John was een betrokken mens die zich zeer solide kon
inzetten voor wat hij de moeite vond .Zowel in het schaken
als ook in het menselijke .We zullen hem missen en daarmee
gedenken .
De afgelopen 2 seizoenen heb ik de eer gehad om in de R.S.B. tegen John te mogen spelen. Nou ja, tegen? De 1e keer bood hij al snel zetherhaling aan want ‘ik kom er toch niet door’; de 2e keer was het mijn beurt. De genoeglijke avonden werden in stijl aan de bar voortgezet, waarin zo’n beetje alles wat er zich in het leven afspeelt de revue passeerde. Die herinnering zal ik koesteren.
Ton Slagboom
Daar ben ik stil van. Ik leerde John kennen in mijn studententijd in Rotterdam rond 1970 toen ik bij Spangen speelde. Een ontzettend leuke vent met wie ik samen met schaakvrienden als Ruud Maliangkay en Maarten Stam vele uren in duistere kroegen als “De drie ballons” heb doorgebracht.
John had altijd een goed humeur, gewoon een “toffe gast”. RIP
Verrassend om te lezen dat iemand die mijlen ver van me afstond diepere gronden blijkt te hebben gehad.