Tegen Het eveneens met nul punten onderaan staande Vianen/DVP zou het kunnen gebeuren. Met goed gemoed gingen we de strijd aan, hoewel de tegenstander met gemiddeld 200 ratingpunten meer, de beste kans had.
De eerste twee uur ging het gelijk op. Cor de Zwart opende de score door een degelijke remise. Ondergetekende, Arthur Rongen, speelde een hem bekende variant en ontmoette een goed voorbereide tegenstander. Hij kwam in de verdrukking tot zijn opponent een tempo verloor met f3 in plaats van direct ten aanval met f4. Dat bracht een afwikkeling in de stelling, waar beiden geen brood meer in zagen. Michiel Besseling speelde met zwart aan bord 1 tegen het Londen-systeem. Het evenwicht werd gehandhaafd, waarna na 23 zetten de vrede werd getekend. 1 ½ – 1 ½ .
Aan de overige borden was nog weinig duidelijkheid. Na ruim 3 uur viel pas het volgende resultaat te noteren. Frans Vreugdenhil had de hele partij overwegend gestaan. Hij wikkelde af, na slaan op f6 met als gevolg een zwarte dubbelpion, naar een beter staand eindspel. Hij kende zijn tegenstander uit het toernooi circuit en uit respect voor elkaar werd het snel remise. Inmiddels had Marius Strijdhorst materiaal in het middenspel verloren en snel daarna de partij. Tot grote vreugde van eenieder maakte Wim van Munster zijn eerste volle punt in deze klasse. Hij had in gelijke stand remise aangeboden. Zijn tegenstander, een Oekraïner met 400 ratingpunten meer, dacht hem wel te kunnen pakken in het vervolg. Enkele zetten later had hij daar waarschijnlijk al spijt van. Na twee “graf” zetten, 24 ……c6 en 25 ……Dd2 keek hij tegen een niet te pareren aanval aan, eindigend in mat. Hij wachtte dit niet af en gaf gedesillusioneerd op.
Na 24 …c6? 25 b5 Dd2?? 26 Dg3 uit
Met een 3-3 stand ging het laatste halfuur in. Marc Schroeder stond moeilijk, John van Baarle had zich vergist in goede stand en moest een stelling met twee pionnen voor een stuk zien te keepen, Rini Kuijf had de betere stelling in het eindspel, en tenslotte Henny Versteeg had drie pionnen voor een stuk met kansen voor beide partijen. Aldus een kleine nederlaag was de verwachting, met mogelijk nog een gelijkspel.
Helaas zat alles tegen. Marc was de eerste die moest toegeven dat de stelling niet te houden was. Vervolgens verdedigde Rini’s tegenstander zich optimaal en kreeg Rini geen kans het voordeel te verzilveren. Nadat Henny zich vergiste en nog een pion op d6 verloor was zijn stelling niet te houden. Tenslotte verdedigde John, die steeds beter gaat spelen, zich als een tijger, nadat hij door een blunder een toren verloor. Velen zagen niet hoe hij zou kunnen verliezen. Rond de tijdcontrole had hij nog een geweldige kans op winst. (zie diagram) Hij speelde Ld5, in plaats van het betere (gewonnen?) a5. Na Lc8 ! was deze kans verkeken helaas.
na eerst a5! Staat wit goed. Na het gespeelde Ld5? Lc8 slecht.
Zijn tegenstander vond daarna een prachtig winstplan, hij wandelde met zijn koning het hele bord over, zonder dat John hem in een eeuwig schaak met zijn dame kon krijgen. Dat leverde hem de winst van de randpion op en van de partij.
Uitslag een te groot uitgevallen 3 ½ -6 ½ .
Arthur Rongen.