Pathena Rotterdam wint van HWP.
De voorlaatste wedstrijd vorig jaar was eveneens tegen HWP. Toen werd met moeite een gelijkspel uit het vuur gesleept, waarna beide teams in de laatste ronde zich wisten te handhaven in de meesterklasse. De kaarten lagen ditmaal anders. HWP is reeds gedegradeerd en door onze voorsprong in punten en bordpunten zou bij een overwinning het verblijf in de meesterklasse verlengd worden met mogelijk een plaats in de middenmoot. Ton de Vreede heeft de laatste wedstrijden het teamleiderschap tijdelijk overgenomen en met succes, waarvoor dank Ton.
Door ziekte van de teamleider van HWP werd de voorbereiding verstoord, waardoor het niet lukte een volledig team op de been te brengen. Voor beide partijen onbevredigend, want je wilt met schaken de punten binnenhalen. Na het eerste uur begon de wedstrijd, door het ontbreken van bord 6 en 10, met een 2-0 voorsprong. Daarna ging het lange tijd gelijk op aan de andere borden. Zoals gewoonlijk besliste het sterkste team, ditmaal Pathena Rotterdam, in het derde uur de strijd. Met 5 ½ punt en nog drie partijen aan de gang was de overwinning binnen. Uiteindelijk werd het 8-2 en was daarmee het lot van Charlois Europoort als tweede degradant verzekerd.
De partijen:
Als eerste won Martin Martens zijn partij tegen Arno Sterck. In een Siciliaan werd lang de theorie gevolgd. Arno Speelde met 8 Pc3 niet de sterkste variant, waar c4 beter was. Martin ontwikkelde zijn zwarte stelling en kreeg actief stukkenspel. 23 Kh2 gaf zwart beslissend voordeel, waar h5 nodig was. Tenslotte werd met 33 T e7 (zie diagram) de beslissende fout gemaakt, waarna Martin met Tg6 het matnet sloot!
Johan Quist kreeg te maken met Tom Piceu, die zijn score, 1 uit 6, probeerde op te vijzelen door aan een lager bord plaats te nemen. Helaas voor ons werkte zijn opzet. In een Engelse partij ruilde Johan zijn belangrijke witte loper tegen het paard op c6, waarmee hij zwart een dubbelpion bezorgde. DE zwakte over de witte velden kreeg hij nog spijt van. Om de witte ontwikkeling te ontregelen offerde Tom pion e5 en bereikte tevens dat de witte koning oncomfortabel in het centrum geparkeerd werd. Op zet 19 had Johan met direct L x Pf6 tegenspel kunnen houden. Er was nog weinig aan de hand als hij de gevaren had onderkend. Na 21 K d2 (zie diagram) maakte Tom het met T x e2 uit, waar 21 P d4 er nog strijd mogelijk was geweest.
Lubo Ftacnic trof in Helmut Cardon een sterke Zeeuw. In een ouderwetse Cambridge Spring voelden beide zich prima thuis. Helmut bouwt het met 11 b6 rustig op, het initiatief aan wit latend. Wit met het loper paar en zwart met actieve paarden dansten om elkaar heen. Lubo creëerde na c5 dreiging met een vrijpion. In de tijdnoodfase vergreep zwart zich met 34 h5 (zie diagram), waar 34 P e2+ hem redelijk verdedigbaar spel had gelaten. Nu werd met L b2 de Toren ingesloten. Dat kostte de kwaliteit en de partij.
De in rating sterkste speler van HWP, Koen Leenhouts, en Robby Kevlishvili speelden een Slavische partij met snelle afruil van de dames. Robby accepteerde een zwakte op b6 waar lang omheen werd gespeeld. De witte koning wandelde naar de D-vleugel en de gedrukte stelling van Robby baarde zorgen. Wit had, door zijn ontwikkelingsvoorsprong, met 21 b5 (zie diagram) groot voordeel kunnen krijgen. Gelukkig werd het voor de hand liggende L c7 gespeeld, waarna Robby zich als een tijger verdedigde, een pion offerde en de partij in de remise haven sleepte.
Het beslissende punt werd binnengehaald door Vitaly Kunin tegen Stan de Schampleteire. In een interessant gevecht weet worden al snel nieuwe wegen ingeslagen. Vitaly krijgt een dubbelpion op de e-lijn en zijn pionnenstructuur oogt niet gezond. Daar tegenover staat een actief stukkenspel. In het middenspel wint zwart een pion, die Stan denkt terug te winnen met 28 T x b6. (zie diagram) Door D h3 krijgt Vitaly echter winnend voordeel, hetgeen snel geeffectueerd werd. 5 ½ – 1 ½ .
Van de overige drie partijen haalde Dimitri Reinderman tegen Arian Roos als eerste de winst binnen. Zoals gewoonlijk speelde Dimitri de opening, het Engels, creatief met 5 P x e5. Zwart durfde het niet aan te spelen op complicaties met L x f2. Hij hield het eenvoudig met P x e5. Op zet 8 is de theorie verlaten, uitzonderlijk in de meesterklasse, en moeten de spelers hun eigen weg zoeken. Dimitri voelt zich daar prima in thuis, overheerst het bord en krijgt groot voordeel na 16 c5. Uiteindelijk wordt na 30 L x a7 (zie diagram) afgewikkeld naar een gewonnen toreneindspel, wat door Arian te lang gerekt werd.
Ook Albert Blees had het naar zijn zin tegen Rein Verstraeten. In een Slavische partij ging het lang gelijk op. Met P b6 betreedt Albert nieuwterrein. In het middenspel gaat het gevecht om de activiteit van de stukken en beheersen van de open lijnen. Albert maakt beter gebruik van de ruimte en weet zijn stukken door de gaten in de witte stelling steeds beter te positioneren. Na de tijdcontrole gaat Rein met 48 T e3 (zie diagram) in de fout, hoewel de situatie bijkans hopeloos was. Albert won de partij binnen enkele zetten.
De laatste partij tussen Kevin Nguyen en invalster Nele Vanhuyse, haar meesterklasse debuut, viel op door het gooi en smijtwerk. In een Joegoslaaf bouwt wit het rustig op. In de opening is het gespeelde Tc8 te traag. In plaats daarvan had direct, het veel gespeelde c5 zwart voordeel opgeleverd. Na 13 e6?! Slaat de vlam in de pan. Kevin had ondanks de gatenkaas-stelling en de achterstand in ontwikkeling de bete kansen. Nele gebruikte veel tijd en moest in tijdnood de nodige problemen oplossen. Kevin dacht de partij met 28 Lx h3 (zie diagram), met damewinst te beslissen. Helaas was opdracht te moeilijk. Wit bouwde een vesting op, waar niet door te komen was. Na 98! Zetten berustte Kevin teleurgesteld in remise.
Arthur Rongen.